Evangeli ‘d Maté, capìtol 12 – test e leture

(con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta)

Da l’Evangeli scond San Maté, capìtol 12

Na discussion an sël di ‘d Saba

An col temp-lì Gesù a andasìa un di ‘d Saba an mes d’un camp ëd gran e ij sò dissépoj, ch’a l’avìo fam, a son butasse a cheuje dë spì ‘d gran e a mangessje. 2Quand che ij Farisé a l’han vëddù lolì, a l’han dije: “Com é-lo che ij tò dissépoj a fan na ròba ch’a l’é proibìa ‘d fela ‘nt ël di ‘d Saba!”.

3Ma chiel a l’ha rësponduje: “I l’eve nen lesù lòn ch’a l’avìa fàit David un di ch’a l’avìa fam, chiel e soa gent? 4Coma ch’a l’é intrà ‘nt la ca ‘d Nosgnor, e a l’ha mangià ij pan ëd j’oferte, ch’a l’era nen consentije ‘d mangé, nì a chiel nì ai sò, ma mach ij sacerdòt a podìo mangene?” 5Opura i l’eve nen lesù ‘nt la Lej ëd Mosè, che ‘nt un di ‘d Saba, ij sacerdòt ant ël templi, a peulo trasgredì l’arpòs dël di ‘d Saba sensa për lòn ess-ne colpèivol? 6Ora iv diso ch’a-i é sì un ch’a l’é motobin pì grand dël templi. 7Ma s’i savèisse lòn ch’a veul dì: I veuj la misericòrdia e pa nen ij sacrifissi, i l’avrìe nen condanà ‘d nossent, 8Përchè ‘l Fieul ëd l’Òm a l’é Signor fin-a dël Saba”.

N’òm varì ant un di ‘d Saba

9Partì ch’a l’é stàit da lì, Gesù a l’é intrà ‘nt la sinagòga. 10A-i era là n’òm ch’a l’avìa na man paralisà e, për podèj acusé Gesù, a l’han ciamaje: “É-lo consentì d’arsané ‘nt un di ‘d Saba?”. 11Gesù a l’ha rësponduje: “Chi sarà-lo col ëd vojàutri che s’a l’ha na fèja ch’a ven-a tombé ‘nt un fòss ëd Saba, a lassa ‘d pijela e ‘d gavejla fòra? 12N’òm a val motobin ëd pì che na fèja! Siché, a l’é bin consentì ‘d fé dël bin ant un di ‘d Saba!”. 13Anlora a l’ha dije a col òm: “Spòrz toa man”, e a l’ha sporzujla, e a l’é dventà san-a parèj ëd l’àutra. 14Peui ij Farisé a son surtì e a l’han tnù consèj contra Gesù coma a farìo për felo meuire.

Gesù, ël sërvent sernù

15Quand ch’a l’ha savulo, Gesù a l’é artirasse da lì e motobin ëd gent a l’é andaje dapress, e an tra ‘d lor a l’ha varì coj ch’a l’ero malavi. 16Contut, a l’ha proibije fòrt ch’as savèissa an gir. 17A l’é parèj ch’a l’é compisse lòn ch’a l’avìa nunsià ‘l profeta Isaìa: 18“Vardé lì mè sërvent, col ch’i l’hai sernù e ch’i-j veuj tanta bin: chiel am fà tant piasì. I butrai an chiel mè Spìrit e chiel a nunsierà la giustissia a le nassion. 19A contendrà nen, a aussërà nen la vos an pùblich, gnanca as sentirà soa vos ant le piasse. 20A sfriserà nen la can-a ch’a l’é già scrussìa, e a dëstisserà nen la candèila ch’a fuma ancora, fin-a tant ch’a fasa trionfé la giustissia. 21Sò nòm a sarà la speransa ‘d tut ël mond”[1].

Gesù e ‘l prinsi dij demòni

22Anlora a l’han mnaje n’òm ch’a l’era possedù dal demòni e ch’a l’era bòrgno e mut. Gesù a l’ha arsanalo ëd manera che col ch’a l’era stàit bòrgno e mut a parlava e a vëddìa. 23Tuta la furfa a l’é stane stupìa, e a disìa: “Sto-sì a sarìa-lo nen fòrse ‘l Fieul ëd David?”. 24Ij Farisé, contut, an sentend lòn, a disìo: “Col-lì, s’a scassa ij demòni, a lo fà për l’euvra ‘d Belsebù, ‘l prinsi dij demòni!” 25Gesù, ch’a conossìa ij sò pensé, a l’ha dije: “Qualonque règn andoa ch’a-i sìa ‘d division a podrà nen dzorvive, e qualonque sità o famija ch’a l’é dividùa e ch’as fà la guèra, a peul nen duré. 26S’a l’é Satana ch’a scassa Satana, a l’é an dëscòrdia con chiel medésim. Com é-lo donca che sò règn a podrà mai duré? 27E se mi i scasso ij demòni për l’euvra ‘d Belzebù, për euvra ‘d chi é-lo che ij vòstri esorcista a lo scasso? Ëdcò lor a scasso ‘d demòni, parèj a saran lor ch’av condaneran për lòn ch’i l’eve dit. 28Se a l’incontrari, mi i scasso ij demòni për l’euvra dlë Spìrit ëd Nosgnor, a l’é sicur che ‘l Règn ëd Nosgnor a l’é rivà an mes a vojàutri. 29Com é-lo che un a podrìa intré ‘nt la ca d’un òm ch’a l’é fòrt e robeje ij sò beni, se, anans ëd tut, a staca nen l’òm fòrt? A l’é antlora ch’a pijerà lòn ch’a-i é ‘nt la ca.

30Chi ch’a l’é pa con mi, a l’é contra mi e ch’a ambaron-a nen con mi, a sbarda.

31Ëd conseguensa iv diso: minca pecà e bëstëmmia a peul esse përdonà, ma la bëstëmmia contra lë Spìrit Sant a sarà pa nen përdonà. 32Chi ch’a parla contra ‘l Fieul ëd l’Òm a sarà përdonà, ma chi ch’a parla contra lë Spìrit Sant a sarà pa nen përdonà, nì an ës mond nì ant ël mond a vnì.

Còse bon-e e còse grame

33S’i piante n’erbo bon, a darà ‘d frut bon, e s’i piante n’erbo gram, a darà ‘d frut gram, përchè dai sò frut as conòss la pianta[2]. 34Rassa ‘d vipre! Com é-lo ch’i podrìe parlé bin, vojàutri ch’i seve gram? Përchè la boca a parla da lòn ch’a seurt dal cheur[3]. L’òm onest a gava ’d bon-e ròbe dal bon tesòr ëd sò cheur, e l’òm gram a gava ‘d ròbe grame dal tesòr gram ëd sò cheur. 36Ora iv diso che ‘d tute le paròle dësutil ch’a diran j’òm a na rendran cont ant ël Di dël Giudissi; 37Siché da toe paròle it saras giustificà e da toe paròle it saras condanà.

Ël segn ëd Giòna

38Anlora certidun dij magìster ëd la Lej e dij Farisé a l’han dije a Gesù: “Magìster, nojàutri i l’avrìo gòj ëd vëdte fé ‘n segn miracolos”. 39Ma chiel a-j rëspond: “Sta nassion grama e adultera a ciama ‘d vëdde ‘n segn miracolos, ma gnun àutr segn a-j sarà acordà sedësnò col ëd Giòna, ël profeta. 40Përchè coma Giòna a l’é restà tre di e tre neuit ant ël vènter ëd na balen-a, parèj ël Fieul ëd l’Òm a starà ‘nt ël cheur ëd la tèra. 41Ant ël Di dël Giudissi, j’abitant ëd Ninive a s’ausseran për condané la gent ëd costa generassion, përchè lor a l’avìo convertisse a la predicassion ëd Giòna, e ambelessì a-i é quajdun ch’a l’é pì grand che Giòna. 42Ant ël Di dël Giudissi, la regin-a dël pais dël Sud as aussërà për condané la gent ëd costa generassion, përchè chila a l’era vnùa da la fin dël mond mach për podèj sente la saviëssa ‘d Salomon, e ambelessì a-i é quajdun ch’a l’é pì grand che Salomon.

Artorn ëd lë spìrit maléfich

43Lë spìrit maléfich, quand ch’a seurt da n’òm, as na va ‘nt ël desert an sercand un leugh për arposesse, ma a na treuva pa. 44Anlora a dis: “Im na tornerai a ca mia da ‘ndoa ch’i son seurtì”, e tornà ch’a l’é, a la treuva dësbarassà, ramassà e bele che pronta. 45Peui as na va, a pijé ansem a chiel set d’àutri spìrit pì gram ancora che chiel che, essendje intrà, a së stabilisso. Parèj, la fin ëd col òm a l’é pess che al prinsipi. A na sarà l’istess con la gent ëd costa generassion grama”.

La mare e ij frej ëd Gesù

46Damentre che Gesù a parlava ancora a la gent, a l’é rivà che soa mare e ij sò frej a l’ero fòra ch’a sercavo ‘d parleje. 47Quajdun a-j dis: “Toa mare e ij tò frej a son là fòra ch’a vorìo parlete”. 48Ma chiel a l’ha rësponduje a col ch’a l’avìa dit lòn: “Chi é-la mia mare, e chi son-ne ij mè frej?”. 49Peui, indicand ij sò dissépoj, a l’ha dit: “Coj-là a son mia mare e ij mè frej. 50Përchè chiunque a farà lòn ch’a comanda mè Pare ch’a l’é an cel, col-lì a l’é mè frel, e mia seur, e mia mare”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Neuv/Mat%C3%A9/Mat%C3%A9_12

Be the first to comment

Leave a Reply

L'indirizzo email non sarà pubblicato.


*