A la ciamo “fiction”, imaginassion an anglèis. A l’é ‘l mond dël teàtr e del cinema, un mond ëd fantasìe e d’ilusion. Ëd përsone amblëttà (ch’a son nen lòn ch’a smijo), a son d’ator ch’a fan na part an dë stòrie imaginà, fàite a pòsta për antërten-e. A-i è contut ëdcò vàire polìtich e ‘d përsonagi dla religion ch’a son ëdcò “d’ator” ch’a parisso ans la sen-a, pa nen për antërten-e ma për ambrojé e serve ij sò tornacont. Le leture bìbliche ‘d costa duminica a gieugo tute an sël contrast an tra aparensa e realità, an tra presusion veuida e d’efèt concret, an tra “fum” e “sostansa”. A l’era pa Sàul, vistos coma ch’a l’era, ch’a l’avìa da esse l’elèt ëd Nosgnor e rè dël pòpol d’Israel, ma David, un gagno ch’a contava bin pòch fin-a an soa famija. Ëdcò l’apòstol Pàul a l’era nen na përson-a ch’a tirava jë sguard, ma meprisà da tanti për vàire rason. Ij sò concorent a fasìo “pì bela figura”, ma a j’ero d’apòstoj fàuss. David e Pàul a l’ero, contut, jë strument che Dé a l’avìa sernù për porté anans ij Sò propòsit ëd salvassion. A j’euj dël mond, fin-a Gesù a l’era antlora un ch’a contava bin pòch, un ch’a campava dla smens ch’a l’era “pcita e da pòch”. E pura…