1Crija ‘d gòj, fomna stéril, ti che it l’has mai catà ‘d masnà! Canta ‘d salm, argiojiss, ti che it l’has pa mai parturì! Përchè vàire a saran ij pcit dla fomna desolà, pì che ij fieuj dla marià, a dis ël Signor. 2“Slarga lë spassi ëd toa tenda, slonga ‘l ridò ëd toe bënne che at fà da sosta, sensa fé economia; scursa pa tò soastr, arfòrsa toe stache. 3Përchè ti të slargheras a mancina e a drita. Ij tò fieuj a conquisteran ëd nassion e it të staras an sità ch’a j’ero stàite bandonà. 4Gnun-e tëmme, përchè it patiras pa pì d’onta; pa pì la pau, përchè ti ‘t saras pì nen umilià; përchè it dësmentieras la vërgògna ‘d toa gioventura e it n’aviseras pa pì d’esse stàita bandonà tanme na vidoa. 5Përchè tò marì a sarà adritura ‘l Creator; sò nòm a l’é ‘l Dé dl’univers. A l’é chiel tò Redentor, ël Sant d’Israel. Chiel a sarà ciamà “ël Dé dla tèra antrega”. 6Parèj ëd na fomna bandonà, magonà, Nosgnor as n’avisrà ‘d ti. L’hai-ne fòrsi d’arpudié la sposa ‘d mia gioventura? A dis ël Signor. 7Për pòch temp i l’hai chitate e con gran misericòrdia it arpijerai torna. 8Ant un moment ëd flin-a, i l’avìa stërmà mia fàcia da ti, ma con misericòrdia eterna i l’avrai pietà ‘d ti, a dis ël Signor, tò Redentor”.