Chi ch’a l’é col ch’at arciama sèmper a la ment j’eror, ij pecà ch’it l’has fàit an passà, ch’it ses arpentiss-ne, ch’it l’has confessà e ch’it na ses ëstàit përdonà an Crist? A l’é ‘l nemis ëd Nosgnor ch’a vorìa dene ‘d torment për fene dubité dla grassia ‘d Dé. I dovrìo pa pensé che dij pecà confessà, chiel as n’arcòrda. I l’oma mach da angagesse ùmij an sla stra giusta che Nosgnor a l’ha mostrane, second j’espression dël Salm 25, ch’a l’é nòstra prima letura bìblica ancheuj. Le promësse ‘d Dé, ch’a l’é nòstra giustissia, cole ch’a son ëstàite anregistrà ant la Bìbia, a son ëd grassia e ‘d vita neuva, a son vere e a van sèmper an efèt. Coste promësse a son fortìe dal profeta Geremìa an nòstra sconda letura: a riguardo la vnùa dël Salvator Gesù Crist, “l’arbùt ëd giustissia” dla casà ‘d David. L’apòstol Pàul, ant la tersa letura, contut, a và bin dë dlà dla prima vnùa dël Crist: a varda a la certëssa che Chiel a vnirà torna an tra ‘d nojàutri. I l’oma da prontesse për col artorn, con na vita d’amor e ‘d santità. A l’é për lòn che nojàutri ij cristian i butoma pa nòstra speransa ant ëd fàusse promësse uman-e: sossì an guerna e an angagia. Peui, la letura da j’evangej an presenta ‘l discors profetich che Gesù a l’avìa fàit ai sò dissépoj a propòsit dj’aveniment bolversant ch’a na sarìo stàit amplicà an soa generassion ëd lor. A-j lo disìa pa për sagrineje, ma ‘d manera realìstica për rinforseje, l’ora che ‘d preuve a sarìo abatusse sà ‘d lor. S’a l’avèisso, an efet, vardà sèmper anans, a sarìo scampà da la dësperassion an sl’aspettativa d’ancontresse un bel dì con Nosgnor ant la glòria. An vardand anans con përseveransa, ëdcò nojàutri i podoma superé ij moment dificij quand ch’an càpito.