E-lo che vojàutri i pije ‘d consèj ‘d bon gré? Soens i vorsoma pijé consèj da gnun e i foma mach lòn ch’i l’oma an testa noi, opura i chërdoma a col dit ch’a dis: “Va ‘ndoa ch’at pòrta ‘l cheur”. D’àutre vire i foma, con pòch disserniment, lòn ch’an diso j’amis o la magioransa dla gent, o lòn ch’an dis …nòst psicanalista. L’om-ne da fidesse ‘d coj consèj-lì? Bin ëd ràir, bele s’i-j consideroma d’espert. A son beat, contut, coj ch’a-j van dré a lòn che Dé an comanda an Soa Paròla. Sossì a l’é lòn ch’an arcomanda nòstra prima letura bìblica, ël Salm 1. As parla dl’òm giudissios, ma l’oma sì ‘dcò l’esempi dla fomna giudissiosa, fòrta, operosa e pien-a d’inissiativa, cola ch’a l’ha timor ëd Dio e che sò marì a l’ha ‘d chila fiusa pien-a. Cola fomna a l’é dzurtut onesta e ‘d na fomna parèj tùit a peudo fidess-ne. A na parla nòst ëscond test, col ëd Proverbi 31. Da ‘ndova ch’a ven, an efet, la sapiensa vera, cola ch’an serv për vive conform a lòn ch’a l’é ver, giust e bon? Ëd sicur “da l’àut”, visadì da Nosgnor. Ëd sicur a esist ëdcò na sapiensa “ch’a ven da la tèra, dai sens, dal demòni”. Cola-lì a pòrta mach a la ruin-a. A son pòchi coj ch’a l’han pro ‘d disserniment për fé na distinsion an tra l’un-a e l’àutra. A l’é për sòn che l’apòstol Giaco, ant la tersa letura, an dà d’indicassion ùtij. A vòlte la sapiensa ‘d Dé an pòrta sù ‘d senté difìcij, ch’an ësmijo pa d’esse bon e “produtiv”. A l’é coma quand che Gesù a nunsia ai sò dissépoj che Chiel a l’avrà da patì motobin e d’esse fin-a massà. Lor, contut, lolì a lo comprendìo nen, ma a l’era la vìa giusta, ch’a l’avrìa portalo a la vitòria dl’arsurression, la vitòria an sël mal. Ant la quarta letura i na trovoma l’anonsi, ch’a términa an soa esortassion d’arsèive le masnà, përchè lor a son le favorije ant ël Regn ëd Dé. Përchè? Fòrse përchè le masnà a savìo ‘d podèj avèj pien-a fiusa ‘d Gesù. A l’era cola ch’a l’avìo da avèj ij sò dissépoj antlora, e ch’i l’oma ‘dcò da avèj ancheuj.
