Mese: Febbraio 2021

Na strenzùa ‘d man ëd tut cheur, n’ambrass sincer, un basin fòrt, për nojàutri a son n’espression d’amicissia, d’amor, d’arconossensa. A podrìo esse d’àutri ancora ij segn estern ch’a pòrto na significassion che, për sò mojen, a n’é confërmà e rinforsà. I na trovoma ‘dcò ant la Bìbia: ëd segn vorsù da Dé midem ch’a sigìlo la stipulassion ëd pat e d’aleanse. L’arcansiel, për esempi, a l’é ‘l segn dël pat establì da Nosgnor con Noè e soa famija apress d’esse stàit lor salvà da j’aque dël diluvi. Ël batésim e la Sin-a ‘d Nosgnor, a son ij segn e ij sugej che Nosgnor Gesù Crist a l’ha instituì e ch’a rapresento l’euvra che Chiel a l’ha compì për la salvassion dij Sò dal pecà e da soe conseguense. Tut sossì i lo trovoma ant le leture bìbliche ‘d costa sman-a, tant ant ël Testament Vej che ant ël Testament Neuv, an armonìa përfeta an tra ‘d lor.

La fidelità a la comission che Dé a l’ha fidane a sarà arcompensà: a-i é gnun dubi a cost rësguard! A-i è ‘dcò gnun dubi al rësguard ch’a-i sarà ‘n giudissi an s’ lòn ch’i l’oma fàit ant la vita, përchè i soma stàit creà da Dé coma ‘d creature responsabij. Cost prinsipi a l’é fortì ant ël Salm 50, ch’a doverta ancheuj nòstre leture bìbliche. La misteriosa assunsion an cel dël profeta Elìa (contà an nòstra sconda letura) an mostra coma che Nosgnor a fasa onor a coj ch’a lo servo con fidelità. La consacrassion al servissi ‘d Dé a l’é ‘dcò mostrà da l’esempi dl’apòstol Pàul ant la tersa letura, anté che chiel a spiega la rason përchè a-i son tanti che pura a arfudo la salvassion ch’a n’é sporzùa ant la Përson-a e euvra dël Crist. Mersì a Dé, tutun, a-i é coj ch’a doverto j’euj e, quand ch’a vëddo la glòria dël Crist ëstermà an soa ùmil umanità, e l’arsèivo con fèj, a mancheran pa d’otnì la grassia dla comunion eterna con Chiel, fin-a dëdlà dla mòrt. Sossì a l’é lòn ch’an mostra nòstra quarta letura, ciapà dal vangel ëscond March. A-i é pròpi da penseje bin ansima a ste ròbe-sì.

A-i é ‘d coj ch’a chërdo che ‘l Testament Vej a serva pì nen e ch’a sia stàit rimpiassà dal Neuv: lolì, contut, a l’é pròpi pa nen vera. A-i é na continuità ‘d sostansa an tra ij doi. Tant ch’a l’é vera che Nosgnor Gesù Crist a considerava j’euvre ‘d Mosè, dij profeta e j’àutri scrit coma na paròla autorèivola, la Paròla ‘d Dé midema e che chiel a l’era pà vnù për cangiela ma për compila. Tuit e doi, ij Testament Vej e Neuv, a pòrto l’arvelassion ëd Dé, cola che Chiel a l’avìa dàita ai sò mëssagé për nòstra istrussion. Ij profeta d’Israel e j’apostoj ëd Gesù a son coj che Dé a l’ha consacrà e sernù për parlene ‘dcò ancheuj. Soa dedission e abnegassion ëd lor a l’era compléta. An sò rapòrt con Nosgnor, tant ij profeta che j’apòstoj a son nòstr esempi ant soa vita ‘d preghiera e an sò servissi ativ për la càusa ‘d Dé. I lo vëdoma ant nòstre leture bìbliche ancheuj: ant ël Salm, ant ël toch ch’i lesroma dal profeta Isaìa e peuj ant l’esempi dl’apòstol Paul. Ël cò dle leture a l’é ‘l passagi dal vangel ëscond March ch’a términa con l’esortassion che Gesù a fà ai sò dissépoj e ch’a dis: “Andoma ‘nt le borgià davzin-e për ch’i l’hai da prediché ‘dcò ambelelà: a l’é bin për lòn ch’i son ëvnùit”. A l’é ‘dcò nòst dover seguité a porté la bon-a neuva ‘d Gesù Crist an tùit ij leugh anté ch’a l’é pa conossùa e ch’a riguarda soa përson-a e euvra. Coma ch’a dis ël Salm 147: “Nosgnor a manda ij Sò òrdin për ël mond – quant ch’a l’é lesta Sòa Paròla!”. Gnente e gnun a la podrà fé antrapé.