Duminica 29 Novèmber 2020 – Leture bìbliche an Piemontèis
Ël temp ch’a ven prima dla selebrassion ëd la nassensa dël Salvator Gesù Crist, ant la tradission cristian-a dl’Ocident i lo ciamoma ël temp ëd l’Advent. Advent o Avent a deriva da la paròla latina ch’a veul dì “la vnùa”. A marca l’inissi dl’ann ëd la liturgìa. Le leture bìbliche dl’Advent a arpìjo ‘l tema dlë speté operos e dl’arsèive la përson-a e l’euvra ‘d Gesù, che nòst destin a dipend da chiel ancheuj e për l’eternità e ch’i lo servoma con gòj. An evidensa ant la prima letura, ël Salm 80, a-i é la figura dl’arbut (ël Crist) ch’a nass da la vigna d’Israel. Ant ël test ch’a-i ven dapress, dal lìber dël profeta Isaìa, a l’é dovrà la figura ëd col ch’a cala an sla tera an “squarsand ij cej”, e lolì për provëdde la salvassion a ‘d pecator che sensa ‘d chiel a sarìo mach ëd creature condanà ch’a peudo an gnun-a manera tiresse fòra daspërlor da soa misèria ‘d lor. Ant la tersa letura, ij cristian a son cissà da l’Apòstol a vardé con viva susta la manifestassion final dël salvator, ch’a porterà a compiment l’euvra ‘d salvassion ch’a l’ha anandiasse a fé an lor. Ant la quarta letura, a la fin, ciapà dal vangel ëscond March, lë speté dij prim cristian a l’é butà an relassion con le preuve greve dont a saran sogetà an soa generassion. Gesù a-j stërma pa ch’a l’avran ëd tribolassion da soporté, ma për cole preuve chiel a-j prepara e a-j dà fòrsa, an cissandje a la përseveransa, ant la fiusa che tut lòn che Nosgnor a l’ha pensà ‘d fé a vnira a compiment sicur.