Mese: Ottobre 2021

“Nojàutri i l’oma ‘d mej!”: sto-sì a podrìa esse ‘l titol ch’i podrìo deje a le quatr leture bìbliche dë sta sman-a. Coste leture-sì a indirisso nòstra atension al Dé ver e viv, oponendlo a le promësse veuide ‘d coj ch’a comando an ës mond e a soe divinità. Chiel a l’é ‘l Dé d’Abram, d’Isach e ‘d Giacòb, ël Dé fedel e sincer ëd Gesù Crist. An efet i podoma pa fidesse ‘d coj che, an ësto mond, a l’han ëd podèj. Lor a peudo nen salvene, bele se, coma ‘d blagheur, a diso ‘d podèjlo fé. Ij cacam, ij papaver ëd cost mond a fan mach ëd promësse veuide e a veulo dësfrutene pr’ ij so anteresse ‘d lor. Ël Salm 146 a l’é la testimoniansa dël pòpol ëd Nosgnor ch’a làuda Col ch’a l’ha dimostrà d’esse ‘l Liberator, e che mach Chiel a peul ess-lo.  Ant la sconda letura i trovoma Rut, la moabìta, ch’a l’avìa fàit l’esperiensa dël Dé ver e viv e ch’a sarìa mai pì artornà a le divinità che soa gent a-j rendìa l’adorassion. Bele se chila a l’era ‘nt na situassion arzigosa an famija, a l’avrìa sèmper compagnà soa madòna Noèmi, ant la fiusa che Dé a l’avrìa provëddù për lor. La person-a e l’euvra dël Signor e Salvator Gesù Crist a l’é proclamà ant la tersa letura coma “pì granda” che qualsëssìa prèive e religion d’ës mond. A la fin, ant la letura da l’evangeli scond March, Gesù, quand ch’a respond a na question ch’a l’avìo proponuje an sij comandament, col ch’a l’é ‘l pì ‘d pèis, a dis: “…ël Signor, Dé nòst, a l’é l’ùnich Signor. Veuje bin a Nosgnor, tò Dé, con tut tò cheur, con tuta toa ànima, con tùit ij tò pensé, e con tuta toa fòrsa”. Për chiel, Nosgnor Dé a l’ha da esse amà e servì con tute nòstre facoltà, përché ch’a l’é degn e nòstra vita a dipend da Chiel ant tut e për tut.  

“A l’é vera: i l’hai parlà con gnoransa ‘d còse ch’i podìo nen comprende … Mie orije a l’avìo sentì parlé ‘d ti, ma adess ij mè euj a l’han vëddute. A l’é për lòn che adess mi i m’armangio tut lòn ch’i l’avìa dit, pentì an sla póer e la sënner”. Coste-sì a son le paròle ‘d Giòb, n’òm ëd l’antichità, ciapà da la sconda letura ch’i foma ancheuj. A-i é ‘d gent ch’a dis ch’a conòss nen lòn ch’a sìa Dé, ch’a veul nen savèjne e ch’a l’é gnanca pa pòssibil ‘d savèjne cheicòsa con certëssa. Për lòn a pijo gnun-a posission an ës rësguard. D’àutri, contut, a diso con arogansa che a-i é gnun Dé përchè “la siensa” a l’avrìa pa dimostralo e che tut un bel dì a sarà spiegà sensa dovèj chërde “a la religion”. Mersì a Nosgnor, contut, tanti a rivo a comprende ch’i j’ero sbaliasse, che Nosgnor, ch’an parla për ël mojen ëd la Bibia, a l’ha rason e as arpentisso coma a l’avìa fàit Giòb. Antlora lor a peudo arpete con tut ël cheur j’espression ëd làuda e d’adorassion dël Salm 34, ch’a dis: “Tasté e vëdreve coma ch’ a l’é bon Nosgnor. A son beat coj ch’as buto a la sosta ‘d chiel”. Lor a ‘rsèivo con fiusa le vrità ch’i trovoma an nòstra tersa letura e ch’an presenta Gesù coma “ël géner ëd grand sacerdòt ch’i l’oma da manca, përchè chiel a l’é sant, nossent, nen antamnà dal pecà … e a l’ha arseivù ant ël cél ël pòst d’onor pì àut”. Për vëdde ciàira costa vrità i l’oma da manca che Gesù a doverta j’euj ‘d nòstra ment pròpi coma chiel a l’avìa fàit con l’òm bòrgno ‘d Gérico, dont la conta i la trovoma an nòstra quarta letura. L’anvìt a l’é donca che minca un ëd nojàutri a fasa l’esperiensa dël pentiment e dla fej ant ël Salvator Gesù Crist e ch’a vëdda coma ch’a sìa d’amportansa la pì granda për nòstra vita.

Lë splendrior e la majestà ‘d Dé as arvela ciàira ant j’euvre dla creassion, ma ‘dcò ant j’euvre dla providensa divin-a, la man dël cel. Nosgnor, an efet, a l’ha butà un confin frem, un lìmit che le fòrse dla malissia a podran mai dëstravërsé. J’aque ‘d n’inondassion as fërm-ran ëdnans a sò baragi fòrt. Gnente a podrà compromëtte l’armonìa dla creassion. A la fin a sarà Chiel, Nosgnor, ch’a l’avrà la vitòria an sle fòrse dël càos. Tut sossì a l’é selebrà ant ël Salm ch’i lesoma ancheuj. A-i é, contut, coj che sòn a lo vëddo pa e a lo capisso nen, coma Giòb, che Nosgnor a-j dà na rëspòsta ant la sconda letura. Giòb a l’avìa parlà coma col ch’as përmet ëd trové da dì dle decision ëd Dé con paròle da gnorant. Tut, contut a l’é regolà da la sapiensa ‘d Nosgnor. La përson-a sàvia as ancalerìa mai ‘d butela ‘n question e a serca pitòst ëd comprendla. La limitassion ch’i l’oma ‘d nòstra inteligensa a smija a jë sfòrs veuid e inùtij dij “sacerdòt” ëd le religion ëd cost mond për butesse a pòst con Dé. A l’é Chiel medésim, Dé, ch’a l’ha procurane l’euvra ùnica e sensa confront ëd Gesù, ël “Grand Sacerdòt”, ch’a l’é proclamà ant la tersa letura, cola da l’epìstola a j’Ebrèo. La presunsion ëd l’òm a l’era ‘dcò manifestasse quand che doi dij sò dissépoj a l’avìo ciamà a Gesù d’avèj na posission ch’a l’era nen ëd soa competensa ‘d lor. A lor (e a nojàutri) Gesù a rëspond butandse ùmil e d’efet al sërvissi dl’umanità. Chiel a l’é ‘dcò nòst esempi. I trovoma mai an Chiel blaga o sagna. Sossì a ven an evidensa ant la quarta letura, cola dal vangel. Che Nosgnor an daga d’amprend-ne le lession!

Chiel midem nòstre maladìe e tentassion. A l’é për lòn che Chiel a peul avèj simpatìa génita për nòstre debolësse, rinforsene e tirene fòra. Ëd chi ch’as trata? Ëd Chiel, l’ùnich, ël Signor e Salvator Gesù Crist, dont ij patiment e l’euvra ‘d salvassion a l’era stàita preanonsià da tanti test ëd le Scriture ebràiche. An tra ‘d coj test i trovoma n’esempi ch’an toca ‘l cheur ant ël Salm 22 e na prefigurassion ant j’espression dal lìber ëd Giòb, capìtol 23. Costa vrità a l’é butà an evidensa ant l’epìstola a j’Ebréo, quand ch’a dis: “Cost gran sacerdòt ch’i l’oma a sa bin lòn ch’a sio nòstre debolësse përchè chiel medésim a l’é passà da j’istesse tentassion ch’i l’oma nojàutri, combin ch’a l’àbia mai pecà”. Cost test-sì a buta ‘dcò an evidensa coma ch’a sìa “tajenta” e d’efet la Paròla ‘d Dé quand ch’a denunsia e ch’a centra ij sentiment che soens i stërmoma ant ël cheur sensa che gnanca i-j n’oma la cossiensa. Parèj a fasìa Nosgnor Gesù Crist – coma ch’i vdoma ant la letura dal vangel ëscond San March, anté ch’as presenta a Gesù n’òm ch’a l’avìa, vera, ‘d bon-e intension ma ch’a l’era religios mach a l’aparensa e për dij motiv ësbalià. Soens, an efet, Gesù a dis ëd ròbe provocatòrie për dene ‘n bel sopaton.