Leture bìbliche për Duminica 10 Magg 2020

Duminica 10 Magg 2020 – Quinta duminica ‘d Pasca

Orassion: Nosgnor tut-potent! Conòsse Ti përdabon a l’é vita eterna! Acòrdane ‘d conòsse Tò Fieul ëd manera tant përfeta ch’a peussa esse për noi ël senté, la vrità e la vita, e che nojàutri i séguito Soe pianà arlongh la vìa ch’a mën-a a la vita eterna; për Gesù Crist, Tò Fieul, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.

Leture bìblicheAt 7:54-601 Pero 2:4-10Johannes 14:1-14Salm 31:1-5, 15-16
I.

I la trovoma soens ant ij Salm l’idèja ‘d na rocafòrt, na sitadela, d’un castel anté ch’as peul trovesse sosta da j’atach dël nemis. Për sò pòpol Nosgnor Dé a l’é l’arfugi ël pì sicur possìbil, la sosta da dovresse an tute j’ocasion e dzurtut quand che nòstra vita a l’é an privo. Ëd vòlte, contut, fin-a ‘l pòpol ëd Nosgnor a l’é tentà d’arcore mach a d’arsorse uman-e ch’as arveleran, tutun fàusse e sensa fòrsa com a lo son tùit j’idoj. Pregoma ancheuj con le paròle sugerìje da cost tòch dël Salm 31.1Nosgnor, i l’hai trovà na sosta an ti! Lassme maj confonde! Delivr-me: cola-lì a sarà toa arvangia! 2Scotme! Delivr-me an pressa! Sie ti mè protetor e arpàr, na fortëssa andoa ch’i peuda sté sicur! 3Ti’t ses mia rocafòrt e fortëssa! Delivr-me e compagn-me: toa reputassion a l’é an discussion! 4Tirme fòra da la rèj ch’a l’avìo stërmà për ciapeme, përché ti’t ses mia fòrsa. 5An toe man i dago an goerna mia vita. Ti ‘t ‘m delivrëras, o Nosgnor, përché ti ‘t ses un Dé fidel! […] 15It ses ti ch’it fisse ij termo ‘d mè destin. Delivr-me da la potensa dij mè nemis e da coj ch’am dan adòss. 16Sorid a tò sërvent! Delivr-me për motiv ëd toa fidelità!” (Salm 31:1-5, 15-16).
II. 

Ij cristian a selebro Stevo [San Ëstevo] coma ‘l prim màrtir, ël prim che, al pressi ‘d soa vita medésima, a l’ha nunsià ciàir e net, sensa tëmma, che Gesù ‘d Nasaret a l’é ‘l Messìa, ël Salvator dël mond, l’ùnich. Ël mond soens a së stopa j’orije e as buta a crijé mach për nen ësté a sente costa vrità incòmoda e a-j dà adòss a coj ch’a-j la diso. La vrità, contut, a podrà mai esse crasà. Scotoma, dal lìber dj’At dj’Apòstoj, la fin ëd la vicenda dë Stevo.

La lapidassion dë Stevo “54Quand ch’a l’han sentì tut lòn, a son anfiammasse ‘d rabia e a argrignavo ij dent contra ‘d chiel. 55Stevo, nopà, ch’a l’era pien dë Spìrit Sant e ch’a l’avìa j’euj fìssà al cél, a l’ha vëddù la glòria ‘d Nosgnor, e Gesù ch’a l’era a la drita ‘d Nosgnor. 56“Vardé-là” a l’ha dit, “i vëddo ij céj duvert e ‘l Fieul ëd l’Òm ch’a sta a la drita ‘d Nosgnor!”. 57Anlora, a son butasse a crijé fòrt, e a son stopasse j’orije, e tuti d’acòrdi, a son campassje adòss për ciapelo. 58Parej, avendlo rablà fòra dla sità, a l’han comensà a tireje a còl ëd pere për masselo, e ij testimòni a l’han butà ij sò mantej ai pé d’un giovo, për nòm Sàul. 59A seguitavo a tiré ‘d pere contra Stevo mentre che chiel a pregava e a disìa: “Signor Gesù! Arsèiv mè spìrit!”. 60E essendse butasse an gionojon, a l’ha crijà a àuta vos: “Signor, ancolpje nen dë sto pëccà”. E dit lòn, a l’é andurmisse ant la mòrt” (At 7:55-60).

III.

La grassia ‘d Nosgnor a conferiss, a coj ch’as fido al Salvator Gesù Crist, ëd grand privilegi spirituaj e granda dignità. A son coj che Nosgnor Dé a l’avìa acordà a le prime creature uman-e e che nojàutri i l’oma përdù cora ch’i soma slontanasse da chiel e da le lege che chiel a l’avìa dane për nòst boneur. Foma la dëscoverta ‘d costi privilegi spirituaj da le paròle dl’apòstol Pero ant soa prima epìstola.

Na pera viva – un pòpol sernù. 4Ansì, an avzinand-ve a chiel, ch’a l’é la pera viva, arfudà da j’òm, ma sernùa e pressiosa a j’euj ‘d Nosgnor, 5ëdcò vojàutri, coma ‘d pere vive, i seve edificà ‘mè na ca spiritual, për esse un sacerdòssi ch’a l’é sant e për ësmon-e dij sacrifissi spirituaj ch’a son agreàbij a Nosgnor për ël mojen ëd Gesù Crist. 6A l’é për lòn ch’i treuve ‘nt la Scritura: “Vardé-sì, mi i pòso an Sion na pera, na pera ëd canton sernùa e pressiosa, e col ch’a chërdrà an chiel a sarà mai dësvërgognà”. 7A l’é donca pressiosa për vojàutri ch’i chërde, ma për coj ch’a chërdo nen, la pera che ij murador a l’han arfudà a l’é dventà la pera ‘d canton 8e na pera d’antrap, na pera ch’a-j fà mach antrapé. A-i s’antrapo përchè a scoto nen la paròla, e për lòn a l’ero ‘dcò destinaje. 9Ma vojàutri i seve na gent sernùa, un sacerdossi regal, na nassion santa, un pòpol riscatà, për ch’i nunsie le virtù ‘d col ch’a l’ha ciamave a seurte fòra dal top për esse anluminà da sò ciàir maravijos. 10Na vòlta vojàutri i j’ere nen un pòpol, ma adèss i seve ‘l pòpol ëd Nosgnor; voi ch’i l’avìe nen otnù misericòrdia, ma ch’i l’eve adess otnù misericòrdia” (1 Pero 2:4-10).

IV.

Nosgnor Gesù Crist a proclama d’esse la vìa, la vrità e la vita. Gnun d’àutri al mond a l’era mai ancalasse a dì na ròba parèj. Ëdnans a cost fàit i l’oma da serne: dì che Gesù a l’era mach un mat, un fòl, un ch’a l’avìa nen la testa a pòst, o che chiel a l’avìa rason e tirene le conseguense. Le paròle e j’euvre ‘d Gesù a l’han dimostrà che chiel a l’avìa rason. Quand ch’i lassoma tombé ij nòstri pregiudissi anvers ëd chiel, nen mach ël visagi ‘d Dé an as arvela an tuta soa magnificensa, ma per nojàutri as doverto prospetive e abilità strasordinarie. Lesoma a cost riguard lòn ch’i trovoma ant ël vangel scond Gioann ant ël capìtol 14.
Discors d’adiù ‘d Gesù1“Crussieve nen. Vojàutri i l’eve fej an Nosgnor Dé, abie ‘d féj ëdcò an mi. 2A-i-é motobin d’alogg ant la ca ‘d mè Pare; s’a fussa divers i l’avrìa già divlo; përchè i vad a pronteve ‘l pòst, 3e s’i vad a pronteve ‘l pòst, i torneraj për pijeve ansema mi, parèj che là ‘ndoa ch’i son mi, i ven-e peui a sté ‘dcò vojàutri. 4E vojàutri i seve bin andoa ch’i vado, i na conòsse la vìa”. 5Tomà a-j dis: “Signor, i savoma nen andoa ch’it vas; com é-lo donca ch’i podoma conòss-ne la vìa?”. 6Gesù a-j rëspond: “La vìa, la vrità, e la vita a l’é mi; gnun a peul ven-e al Pare fòra che për mi. 7S’im conòsse, i conossrìe ‘dcò mè Pare; bel e adess i lo conòsse e i l’eve vëddùlo. 8Flip a-j dis: “Signor, fane vëdde ‘l Pare, e tant a sarìa pro për nojàutri”. 9Gesù a l’ha dije: “A l’é tant ëd col temp che mi i son ansem a vojàutri e ti ‘t l’has ancora nen conossume? Flip, col ch’a l’ha vëddù mi, a l’ha vëddù ‘dcò mè Pare. Com’ é-lo ch’ it dise: “Fa-ne vëdde ‘l Pare? 10Chërdes-to nen ch’i son an mè Pare e mè Pare a l’é an mi? Le paròle ch’iv diso, i le diso nen daspërmì medésim, ma a l’é ‘l Pare ch’a sta an mi col ch’a fà soe euvre miracolose. 11Chërdme ch’i son ant ël Pare e ‘l Pare a l’é an mi, sëdnò chërdme për motiv dj’euvre miracolose ch’i faso. 12An vrità, an vrità iv diso: Col ch’a chërd an mi, a farà ‘dcò chiel j’euvre ch’i faso mi, ansi, a na farà ‘d pì grand ancora che ste-sì, për motiv ch’i vad al Pare. 13E qualsëssìa còsa ch’i ciame a mè nòm, i la farai, parèj che ‘l Pare a sia glorificà dal Fieul. 14S’im ciame queicòsa a mè nòm, i la faraj” (Gioan 14:1-14).

Be the first to comment

Leave a Reply

L'indirizzo email non sarà pubblicato.


*