La Bibia piemontèisa

A-i é gnente ‘d pes che na religion ch’a sia praticà mach da la mira dla fòrma. Un cristian ch’a l’abia gnun-a coerensa e ch’a onora pa la Paròla ‘d Nosgnor con n’ubidiensa fiusosa, o ch’a-j vada dré a certe régole religiose mach “për tradission” e ch’a lo fasa nen con lë spìrit dël Crist, col-lì a fà dla religion mach na ròba bruta e përversa. Parèj a dà ‘dcò al mond na cativa testimoniansa, lòn ch’a ‘l mond a pijerà coma n’àutra scusa për avej Dé an ghignon e dëspressié la religion. A l’é për lòn che ‘l test ëd l’apòstol Giaco an cissa a “Buté an pràtica la Paròla, e scotela pa mach, përchè iv pijerie mach an bàilo da voi istess”: a sarìa n’esercissi dël tut inùtil.

Ant la Divin-a Comèdia ‘d Dante Alighieri a-i é ‘n vers famos ch’a dis: “Considerate la vostra semenza: fatti non foste a viver come bruti ma per seguir virtute e canoscenza”: “Giudiché vòstra smens: i seve nen ëstàit creà për vive da bestie, ma për cudì la virtù e la conossensa”. A l’é vera, còsa sariom-ne sensa la conossensa ‘d lòn ch’a pì a conta ant la vita: la virtuosità, la trassendensa, la comunion con nòst Creator? Da ‘ndova che Dante a pijava coste vrità? Ma da le Scriture Sante, ebràiche e cristian-e, che, coma ch’a l’é butà an evidensa ant le leture bìbliche dë sta sman-a, a diso che mach an Nosgnor Dé as treuva inteligensa, bonsens e sapiensa: na ròba ràira ancheuj! A l’é lo lòn ch’a sélebra ‘l Salm 111, l’aspirassion dël famos Salomon e lòn ch’a mostra l’apòstol Pàul. A l’é për lòn che, coma ch’a dis Gesù, Paròla ‘d Dé ch’a l’é fasse n’òm, a l’é Chiel ch’a l’é la noritura, la pì sostansiosa ch’a sosten nòstra umanità, ël pan ëd la vita pien-a.

Cole përson-e che Dé a-j salva dai sò pecà an Crist, Chiel a-j arnova da la mira moral e spiritual. Dé a modela sò caràter, soa natura, e a-j mostra në stil ëd vita ch’a sìa conform al caràter midem ëd Chiel. Dàit ch’a-j fà sò fieuj e fije, lor a l’han da manifesté “ij trat ëd famija”. Sossì a l’é lòn ch’i trovoma ilustrà e comandà ant la tersa letura d’ancheuj. Cole përson-e che Dé a-j salva dai sò pecà a son pì nen ëd nemis ëd Nosgnor, a l’han anvìa ‘d soa presensa dacant a lor e agiut. Costa anvìa ‘d comunion con Nosgnor i la trovoma ant ël Salm 130. L’istess i lo vdoma ant la vicenda ‘d David contà ant la sconda letura. David a-j veul bin a sò fieul Absalom combin che sto-sì a l’avèissa arvirasse contra soa autorità e daje tanti sagrin. Absalom a resta massà, ma sò pare a lo piora. La letura dal vangel ëd Gioann, a la fin, an mostra “la dinàmica” dla grassia ‘d Nosgnor, coma ch’a funsion-a bele s’as meuv ant n’ambient contrari. Coma? Sté a sente con atension a lòn che Dé an mostra për ël mojen dij test bìblich dë sta dominica. A son Soa Paròla

Le leture bìbliche ‘d costa sman-a a pijo torna an considerassion la vicenda dël rè David ant ël séguit ëd l’episòdi ‘d sò adulteri con Betsabé. Parèj, la Bibia an mostra nen mach le conseguense dël pecà, ma ‘dcò coma seurt-ne con un pentiment sincer. David a l’era pa ‘n rè qualsëssìa: a l’avìa ‘d responsabilità precìse ant ël quàder dij propòsit ëd Dé për ël mojen ëd Sò pòpol, propòsit ch’a podìo pa esse danegià da ‘d folairà coma cole che chiel a l’avìa fàit. L’istess a val ëdcò ancheuj për tuti coj ch’a fan part dël pòpol ëd Nosgnor: i l’oma da fé bin atension a nòstra condòta, nen mach për nen porté ‘d dann a noi medésim, ma dzurtut për nen porté ‘d dann a la càusa che Nosgnor a l’ha fidane. A certe condission, la riabilitassion për coj ch’a tombo an tentassion a-i é sèmper, mersì a Dé, ma an Chiel i trovoma ‘dcò tute j’arsorse ch’i l’oma da manca për fé resistensa al mal e për chërse da la mira uman-a e spiritual ëscond ël model ëd Crist Gesù. S’i lo savoma e i le dovroma, coste arsorse, i podroma fé ‘d progress grand anvers ël compiment dij propòsit che Dé a l’ha për mincaun ëd nojàutri e ‘l mond antregh.

Ël pòpol ëd Nosgnor a l’ha tante rason për laudé e ringrassié Dé për la grassia ch’a l’é stàje acordà d’esse a Sò sërvissi an cost mond. Sensa dubi, as trata ‘d na responsabilità granda, e la comission ch’a l’é staje fidà a l’é da avèjne paùra, dàita la fòrsa dij sò aversari. Tutun, minca në sfòrs e sacrifissi ch’as fà për Chiel, a sarà mai dësutil, përché ij propòsit ëd Nosgnor a van sèmper a compiment sicur. Ël Salm 24, ch’a deuvr le leture bìbliche ancheuj, a selebra la sovranità, splendrior e potensa ‘d Dé. Ant la sconda letura i vdoma ‘l pòpol ëd Nosgnor ch’a sélebra con ëd cant e danse la vnùa dl’Arca dl’Aleansa, marca dla presensa ‘d Dé an tra ‘d lor, ant la sità ‘d Gerusalem, sènter d’anrajament dël Regn ëd Nosgnor. Le magnìfiche benedission che la grassia ‘d Nosgnor a l’ha acordane an Crist, a son selebrà ant la tersa letura. A la fin, ant la vicenda ‘d Gioann Batista, terminà ‘d manera tràgica, i vdoma un grand servitor ëd Dé ch’a compiss fidelment soa mission profètica, sens’ avej tëmma dle mnasse dij potent ëd cost mond, sicur che sò martìri a sarà nen inùtil. Vera, ël pòpol ëd Nosgnor a l’ha tante rason për laudé e ringrassié Dé për la grassia ch’a l’é stàje acordà d’esse a Sò sërvissi an cost mond.